Jak zrujnować uporządkowany sen Mendelejewa

Kilka tygodni temu w piśmie Physical Chemistry Chemical Physics ukazała się praca finlandzkiego teoretyka Pekki Pyykko, w której opisał on (ona, diabli wiedzą, i myślę, że autor będzie musiał mi wybaczyć nierozróżnianie fińskich imion), jak może wyglądać dalszy ciąg układu okresowego – tzn. poza 118 oznakowanymi do dzisiaj pierwiastkami (z których nota bene nie wszystkie do tej pory zaobserwowano).

Praca jest czysto teoretyczna i oparta na obliczeniach, mało prawdopodobne, że w najbliższej przyszłości światło dzienne ujrzy którykolwiek z przewidywanych pierwiastków. Jednak dywagować o tym, jak ich budowa by wyglądała, można – tak jak robili to chemicy od czasów Mendelejewa, próbując wyjaśnić, dlaczego układ okresowy ma taki właśnie wygląd, jaki ma.

Pracę pięknie objaśnili (a raczej zrecenzowali, bo raczej – tak jak i ja – nie mieli odwagi zagłębiać się publicznie w teoretyczne detali publikacji) badacze z uniwersytetu w Nottingham prowadzący wspominaną przeze mnie niejednokrotnie stronę Periodic Videos. Dość powiedzieć, że piękna i ułożona tablica Mendelejewa pod wpływem obliczeń Pyykko zamienia się w pole bitwy. Głos oddaję fachowcom:

Pyykkö, P. (2010). A suggested periodic table up to Z≤ 172, based on Dirac–Fock calculations on atoms and ions Physical Chemistry Chemical Physics DOI: 10.1039/c0cp01575j